در دسته‌های بازی آنالوگ معمولی ، دو ایراد وجود دارد : اول از همه اینکه در زمان پردازش و تبدیل اطلاعات خام آنالوگ به دیجیتال این عمل کاملاً دقیق و صحیح صورت نمی پذیرد که این موضوع باعث می شود تا حدّی حساسیت دسته بازی نسبت به واکنش هایی که نشان می دهد پایین باشد . دومین ایراد این دسته‌ها این می باشد که کامپیوتر میزبان می بایست توان زیادی را صرف پردازش اطلاعات بدست آمده از دستۀ بازی را انجام دهد که این خود باعث کاهش توان انجام عملیات دیگر می شود . در ادامه به این نکته که طراحان چگونه این مشکلات را برطرف نموده اند ، اشاره می شود .
تولید کنندگان دو مشکل عمده را که قبلاً مطرح شد به دو شکل متفاوت حل کردند . راه اول این بود که آنها با اضافه کردن یک تراشه مبدل آنالوگ به دیجیتال در داخل دسته بازی یا در قسمت کنسول بر روی برد آن سبب شد تا در این نوع سیستم‌ها اطلاعات دیجیتال با سرعت و مستقیماً به کامپیوتر منتقل شوند که در نهایت باعث بالا رفتن دقت دسته بازی و کاهش حجم پردازش بر روی پردازشگر می شود . در مدل‌های جدید که به صورت خروجی USB عرضه شده اند ، دارای سرعت و قابلیت اطمینان بالایی هستند .
از راه‌های دیگری که برای بالا بردن دقت و سرعت در دسته‌های بازی (جویستیک) جدید صورت گرفته است ، استفاده از سنسورهای نوری به جای پتانسیومترهای آنالوگ می باشد که قابلیت گرفتن اطلاعات حرکات دسته بازی را به صورت دیجیتال دارد .
در این نوع سیستم‌ها دو پایه متصل به دو چرخ شیاردار می باشد که محل استقرار هر کدام از این چرخ‌ها به صورتی می باشد که بین دو ال‌ای‌دی و دو Photocell ( سنسور نوری ) قرار دارد. زمانی که نور از هر ال‌ای‌دی به طرف شیارهای چرخ تابیده می شود ، در سمت دیگر چرخ سنسورهای نوری به مقدار کم جریان تولید می کنند که حرکت و جا به جایی شیارهای چرخ موجب شکسته شدن پرتوهای نور تابیده شده از سوی ال‌ای‌دی بر روی سنسور نوری می شود و باعث بوجود آمدن پالس‌های سریعی از جریان می شود . تعداد پالس هایی که توسط سنسورهای نوری تولید می شوند پایه و اساس اطلاعاتی است که پردازشگر می تواند از آن طریق ، میزان حرکت و جا به جایی دسته بازی را نشان دهد .
با مقایسه کردن نمونه‌های گرفته شده توسط سنسورهای نوری ، پردازشگر با بررسی آنها می تواند جهت حرکت را تعیین کند . اصول کار چنین سیستم هایی مانند سیستم کار بیشتر ماوس‌های کامپیوتر می باشد .
